Το διάβασα απνευστί χθες το απόγευμα, αποφεύγοντας να κάτσω και να βομβαρδίσω τον εγκέφαλο μου με την επικαιρότητα. Έστω και για λίγο. Μύριζε καμένο. Είχα πολύ καιρό να διαβάσω συλλογή διηγημάτων. Ευεργετική ανάγνωση με ξεσπάσματα γέλιου, με σημεία συγκίνησης, ιστορίες σύντομες μα χορταστικές, πυκνές, γεμάτες συμβάντα που μπλέκουν το καθημερινό με το αλλόκοτο, το τρυφερό με το βίαιο, το τετριμμένο με το εξωφρενικό. Άνθρωποι στα άκρα – όπως όλοι μας (;) – άλλοι να εκρήγνυνται, άλλοι να καταρρέουν εσωτερικά, άλλοι να κάνουν σοβαρές παλαβομάρες και άλλοι, εξόριστοι από τη ζωή, να προσγειώνονται στη φρικτή ή γελοία προσωπική τους ουτοπία. Ευχαριστίες και χαιρετίσματα στον ταλαντούχο κύριο Πουλή.
“Ο Θερμοστάτης”, Κωνσταντίνος Πουλής, εκδ. Μελάνι, 2014
